Buldogi Francuskie Witaj na mojej pierwszej stronie WWW
Rys Historyczny
Pochodzenie tej francuskiej rasy jest niemal w całości angielskie. Przodkami Bouledogue Français był zapewne buldog angielski oraz terier - pies w typie boston terriera. Psy angielskie znalazły się na terytorium Francji wraz z liczną grupą tkaczy emigrujących na kontynent w poszukiwaniu pracy.

Wygląd
Pies o małej, krępej i muskularnej sylwetce. Ma szeroką, kwadratową głowę o dużych, stojących uszach. Ogon krótki.W wyglądzie buldoga francuskiego największą uwagę przykuwa charakterystyczna głowa: dość ciężka i kwadratowa czaszka, płaski pysk, wyraziste, okrągłe oczy oraz duże stojące uszy. W efekcie buldog sprawia wrażenie psa energicznego, inteligentnego i ciekawskiego.
Umaszczenie i sierść
Płowa, pręgowana lub nie, ze średnią lub dużą ilością bieli. Wszystkie odcienie barwy płowej są dopuszczalne, od czerwonego do jasnobrązowego (kawa z mlekiem). Psy całkowicie białe klasyfikuje się jako "płowe z dużą ilością bieli". Włos krótki, gładki, przylegający i miękki.Fałdy skórne na pysku buldoga francuskiego narażone są na ryzyko wystąpienia infekcji skórnych. Dzieje się tak dlatego, że fałdy nie pozwalają na swobodne odparowywanie ciepła i wilgoci, tworząc w ten sposób doskonałe warunki do rozwoju bakterii. Codzienna profilaktyka polega na starannej pielęgnacji tych wrażliwych okolic. Ponadto buldogi francuskie mają skłonność do podrażnień skóry, często związanych z alergią kontaktową, czyli nadwrażliwością układu odpornościowego gwałtownie reagującego na nieszkodliwe czynniki (np. pyłki, roztocza). Dbanie o krótką sierść buldoga francuskiego nie jest trudne. Regularne szczotkowanie przy użyciu rękawicy masującej lub gumowej pozwoli usunąć wypadające włosy, poprawi też ukrwienie skóry. Wiele psów bardzo lubi takie zabiegi. Należy pamiętać o oczyszczaniu okolic odbytu (zabrudzenie sierści kałem) oraz fałdów skórnych. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym jest kąpanie psa. Do kąpieli należy psa przyzwyczaić. Częstotliwość kąpieli zależy od pory roku oraz warunków, w jakich pies przebywa. Do pielęgnacji sierści należy używać wyłącznie szamponu dla psów, odpowiedniego do wieku i typu sierści. Po kąpieli psa trzeba dokładnie wytrzeć oraz zabezpieczyć przed chłodem i przeciągami. Konieczne jest zachowanie właściwej higieny skóry, oczu, uszu oraz zębów.W wyglądzie buldoga francuskiego największą uwagę przykuwa charakterystyczna głowa: dość ciężka i kwadratowa czaszka, płaski pysk, wyraziste, okrągłe oczy oraz duże stojące uszy. W efekcie buldog sprawia wrażenie psa energicznego, inteligentnego i ciekawskiego.
Zachowanie i charakter
Buldog francuski jest to pies łagodny i towarzyski. Nazwa buldog jest jedynie konsekwencją pochodzenia rasy od buldoga angielskiego, który początkowo był rosłym i dobrze zbudowanym psem, używanym do walk. Jest skłonny do alergii pokarmowych. Przywiązuje się silnie do właściciela, akceptuje łatwo inne zwierzęta w swoim otoczeniu.Psy tej rasy są bardzo: towarzyskie, pełne zapału, chętne do ćwiczeń, chętne do zabawy, czujne, odważne.

Wychowanie i szkolenie
Pies rodzinny nie wymaga szkolenia, choć można je z nim prze­prowadzić. Natomiast wychowywaniem buldoga należy zająć się od chwili sprowadzenia go do domu. Jeżeli tego nie zrobimy, może stać się krnąbrnym i kapryśnym domownikiem. Jest to pies mały i bardzo wrażliwy na niewłaściwe traktowanie ze strony wychowawcy. Jak każ­dy czworonożny domownik, potrzebuje minimum dyscypliny, ale też miłości i zrozumienia dla jego wymagań i potrzeb. Nie powinniśmy na niego krzyczeć, karać fizycznie, ale konsekwentnie kontynuować pro­ces wychowawczy aż do całkowitego podporządkowania go sobie. Poprzez wychowanie zrozumie on, gdzie jest jego miejsce w mieszka­niu, jak ma postępować, by nie naruszać ludzkich norm współżycia. „Wspomniałem już, że szkolenie nie jest wymagane, ale można to z nim robić bez obawy, że wypaczymy mu psychikę lub wyrządzimy krzywdę. Umiejętne prowadzenie nauki spowoduje, że oprócz pod­niesienia karności i dyscypliny, będziemy mogli uniknąć wstydu w miejscach publicznych z powodu niewłaściwego zachowania na­szego pupila. Oczywiście, że program szkolenia powinien być dostosowany do jego możliwości tak psychicznych, jak i fizycznych. Chodzenie po drabinie i pokonywanie przeszkód jest mu niepotrzeb­ne, ale przerobienie podstawowych elementów z posłuszeństwa wyj­dzie psu i nam na dobre. Od posłusznego i podporządkowanego czworonoga można więcej wymagać bez narażania się na ewentualne konflikty. Stanie, siadanie, warowanie, przychodzenie do nogi, pozo­stawanie, chodzenie przy nodze wystarczą, by z tak nauczonym psem pokazać się bez wstydu we wszystkich możliwych miejscach.